Hulst, groenblijvende loofboom die o.a. inheems is in het zuiden en westen van Europa.
Je bekijkt de voor mobiel aangepaste versie van de pagina.
Die voor tablets, laptop en desktop biedt ook algemene informatie, zoals herkomst, giftigheid en teelt.
- Bessen en blad zijn giftig; niet voor vo
gels
Hulst – (Ilex), groenblijvende loofboom die o.a. inheems is in het zuiden en westen van Europa. Te vinden in beuken- en eikenbossen. Hulst is een langzame groeier die uiteindelijk een meter of tien groot kan worden. Hulst wordt gemiddeld honderd jaar oud. De boom bloeit van mei tot juni; in de herfst verschijnen de rode bessen. Vo
Hulst houdt van een goed doorlatende grond op een zonnige plek. Halfschaduw wordt ook goed verdragen, evenals zure grond. Hulst kan als haag worden aangeplant. Hulst is winterhard en verdraagt sneeuw goed. Jonge planten de eerste jaren in vorstperiodes beschermen tegen droge oostenwind.
Hulst verdraagt snoei goed: om de boom of struik in vorm te houden (geen kale takken onderin), is regelmatig snoeien noodzakelijk. Snoeien in het vroege voorjaar.
Plaaginsect
Zwarte luizen op de bladeren; blad kan door het opzuigen van plantensappen door de luizen gaan krullen: hulstluis (Aphis ilicis).
In de winter ontstaan naast de hoofdnerf van het blad geel/rode blazen: hulstvlieg (Phytomiza ilicis)
Schimmels & ziektes
Hulst is niet erg gevoelig voor schimmels en ziektes.
Overig
Omdat hulst groeit aan de bovenkant van de boom of struik en het oude blad onderin de boom of struik verdroogt en afvalt, wordt de boom of heester kaal aan de onderkant. Door regelmatig te snoeien, wordt dit voorkomen.
